عجیب
است که باز هم این همان دهکده جهانیست، که در زیر نور آسمانش بسیجیان رمل
های فکه زیسته اند، همان دهکده جهانی که در نیمه شب هایش، ماه، هم بر کازینو
های لاسوگاس می تابیده، هم بر حسینه دو کوهه و هم بر گورهایی که در آن
بسیجیان از خوف خدا و عشق به او می گریستند. دنیای عجیبی است نه؟
رفتند
تا بمانیم
می ایستیم
تا بماند یادشان
کپی برداری از مطالب این وبلاگ درجهت عاقبت بخیری جوانان حتی با قید ننمودن نام منبع بلا مانع است.